Bardziej znany z drugiego imienia. Jeden z założycieli i aktywista ruchu Obywatele RP, współtwórca jego programu. Zaangażowany w obronę i umacnianie praw człowieka i obywatela, podstaw praworządności państwa, obywatelskiej sprawczości i własności nad instytucjami demokracji. Jest inicjatorem ruchu obywatelskiego nieposłuszeństwa, konsekwentnie bojkotującego niekonstytucyjne przepisy prawa. Podkreśla konieczność powstrzymywania agresji i jakichkolwiek form przemocy, uważa, że obywatelskie nieposłuszeństwo wymaga gotowości poniesienia karnych konsekwencji własnych działań. Podkreśla, że obywatelskie prawa, o które dziś walczymy, są dla wszystkich, również dla dzisiejszych przeciwników i uważa, że muszą stąd wynikać oczywiste i konieczne ograniczenia własnych działań.
Od lat wraz z Obywatelami RP działa na rzecz demokratyzacji partii politycznych, rzeczywistego trójpodziału władzy, ponadpartyjnego przedstawicielstwa kontrolującego władzę wykonawczą — na rzecz wizji państwa, które poczynając od Konstytucji jest wielką umową społeczną wyznaczającą granice każdej władzy oraz określającą wspólne zobowiązania wszystkich wobec jednostek i grup społecznych. Celem jego działania jest Konstytuanta, Sejm Wielki i wielka społeczna debata nad ustrojowym ładem, który zaakceptują w Polsce wszyscy.
Uważa, że dobra konstytucja to nie tylko taka, która ma świetne zapisy, ale również taka, która jest powszechnie akceptowana i rozumiana. Dobry ustrój nie na tym polega, że rządzący są światli i dobrzy, ale na tym, że wobec łajdaka u władzy obywatele nie pozostają bezbronni.
Był oskarżany w ponad setce spraw o wykroczenia oraz na skutek zarzutów o przestępstwa z kodeksu karnego. Kilka z zarzutów dotyczyło zniesławienia lub znieważenia, ogromna większość — udziału w demonstracjach i akcjach protestacyjnych. Wszystkie prawomocnie zakończone procesy (w tym kilka rozstrzygniętych ostatecznie w Sądzie Najwyższym) zakończyły się uniewinnieniem.
W czasach PRL był podobnie zaangażowany w ówczesną demokratyczną opozycję. W latach 70. związany z wrocławskim Studenckim Komitetem Solidarności, był potem jednym z założycieli Niezależnego Zrzeszenia Studentów, studenckim senatorem na Uniwersytecie Wrocławskim, w stanie wojennym poszukiwany przez milicję uczestniczył w tworzeniu Solidarności Polsko-Czesko-Słowackiej, był potem uczestnikiem wielu inicjatyw, w tym Pomarańczowej Alternatywy, a jako działacz jawnej, choć wciąż nielegalnej „Solidarności” uczestniczył w procesie zakończonym obradami Okrągłego Stołu i wyborami 4 czerwca 1989 roku.
Jest ojcem czterech synów. Pracował jako dziennikarz, twórca i producent programów telewizyjnych, montażysta, operator kamery. Obecnie jest opiekunem własnego niepełnosprawnego dziecka i beneficjentem świadczenia dla opiekunów. Zgodnie z warunkami świadczenia nie pracuje zawodowo. Wraz z partnerką i matką dwójki swoich dzieci, Agatą Milewską, jest współwłaścicielem wiejskiego gospodarstwa i domu pod Warszawą.
Był studentem fizyki i historii, nie ukończył żadnego z tych kierunków, ma średnie wykształcenie. Jest autorem wielu tekstów publicystycznych oraz eksperckich opracowań na temat edukacyjnej alternatywy, w tym współautorem naukowej publikacji książkowej.
Teksty na portalu Obywatele.News;
